Tan
kızıllığında tanımıştım seni
yoldaydın
yorgun argın.
Hayâl ettim
dudaklarımı
ıslatacak buseni;
kaçtı uykum,
işte o günden
beri
ruhum
bedenime dargın.
Sor,
ismimle
cismimle tanır beni elektrik direkleri:
Biri
ışıksızdı
yarıktı
diğeri ortasından, biraz da eğri.
Denizle
buluşurken içimdeki kor,
yorulmaz
habire
döverdi dalgalar mendirekleri.
Kaç kez
bekledim aynı durakta
bilemezsin
kaç kez dokuz
doğurdum!
Usanmadı
Güneş
uslanmadı
gönlüm,
usumu zincire
vurdum.