Tan kızıllığında tanımıştım seni

yoldaydın yorgun argın.

Hayâl ettim

dudaklarımı ıslatacak buseni;

kaçtı uykum,

işte o günden beri

ruhum bedenime dargın.

Sor,

ismimle cismimle tanır beni elektrik direkleri:

Biri ışıksızdı

yarıktı diğeri ortasından, biraz da eğri.

Denizle buluşurken içimdeki kor,

yorulmaz

habire döverdi dalgalar mendirekleri.

Kaç kez bekledim aynı durakta

bilemezsin

kaç kez dokuz doğurdum!

Usanmadı Güneş

uslanmadı gönlüm,

usumu zincire vurdum.